ons manneke is doodgebloed.
Hij leed aan een erfelijke bloedziekte, regelmatig controle en de nodige medicatie, hem jaren met argusogen in de gaten houden en bij het minste naar DA. Pas vijf jaar De strijd tegen zijn ziekte verloren.
En zeggen dat men daar uiterlijke niks of weinig van kan zien. Alhoewel zijn vacht de laatste maanden kale plekken vertoonde, maar na zoveelste bloedonderzoek en medicatie, leek dat haar terug te groeien.
Het is een verraderlijke ziekte. Zijn nestbroeder Abil was de eerstgeborene van het nest en de sterkste. Tot nu toe is zijn toestand stabiel.
Abil is nog de enigste overlevende van het nest. Hopelijk kunnen we hem nog jaren houden.
Wij missen onze Aldoke heel erg. Ons maatje! Zijn teamgenoot staat daar met legen handen, haar sportvriend is er niet meer .
Abil mist zijn broertje ook heel erg. Honden treuren ook, op hun eigen manier.
