Poedels

Ons Aldoke is de 26 maart van dit jaar gestorven. Iedere dag bij dierenarts, acht dagen lang. Uiteindelijk heeft de ziekte gewonnen en
ons manneke is doodgebloed.
Hij leed aan een erfelijke bloedziekte, regelmatig controle en de nodige medicatie, hem jaren met argusogen in de gaten houden en bij het minste naar DA. Pas vijf jaar De strijd tegen zijn ziekte verloren.
En zeggen dat men daar uiterlijke niks of weinig van kan zien. Alhoewel zijn vacht de laatste maanden kale plekken vertoonde, maar na zoveelste bloedonderzoek en medicatie, leek dat haar terug te groeien.
Het is een verraderlijke ziekte. Zijn nestbroeder Abil was de eerstgeborene van het nest en de sterkste. Tot nu toe is zijn toestand stabiel.
Abil is nog de enigste overlevende van het nest. Hopelijk kunnen we hem nog jaren houden.
Wij missen onze Aldoke heel erg. Ons maatje! Zijn teamgenoot staat daar met legen handen, haar sportvriend is er niet meer .
Abil mist zijn broertje ook heel erg. Honden treuren ook, op hun eigen manier.

Vreselijk zeg !!
Arme Aldoke....

Sterkte met het verlies !

Meis ook jij heel veel sterkte gewenst.

Het is vreselijk een maatje te moeten verliesen, ook al weten we dit van het begin af aan.

Maar het ergste van alles vind ik, de andere hond. Je kan het ze niet vertellen, maar ze voelen het zo aan.

Ik zelf zet me eigen er elke keer weer overheen, wil het haar niet laten blijken. Maar stiekum geef je haar toch een extra knuffel, liefde die ze zo hard nodig heeft.

Zij laat ons zien wat een pijn mens en dier kan hebben.